Gizemli Ormanın Sırrı

Küçük köyün yakınlarındaki orman, yıllardır esrarengiz olaylarıyla tanınırdı. Ormanın içinde kaybolan sesler, parlayan ışıklar, herkesin dilindeydi. Ama kimse ne olduğunu öğrenmeye cesaret edemiyordu. Ta ki bir gün, cesur çocuklardan oluşan bir grup olan Ela, Mert ve Derin, bu gizemi çözmeye karar verene kadar.

Bir sabah erkenden, sırtlarına küçük çantalarını takıp ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladılar. İlk başta her şey normal görünüyordu; kuşların cıvıltıları, yaprakların rüzgârla dans edişi… Ancak biraz ilerledikten sonra etraflarındaki hava değişmeye başladı. Ağaçların dalları sanki onlara doğru uzanıyor, yerden yükselen hafif bir sis etraflarını sarıyordu.

Derin endişeyle, “Belki geri dönmeliyiz,” diye fısıldadı. Ama Ela, her zamanki kararlılığıyla başını salladı. “Bu kadar yaklaştık. Devam etmeliyiz.”

Grup biraz daha ilerlediğinde, karşılarına devasa bir ağaç çıktı. Ağaç o kadar büyüktü ki gövdesine sarılmak bile imkânsızdı. Ama en ilginç olanı, ağacın ortasında küçük bir kapı vardı. Üç arkadaş birbirlerine baktılar. Bu kapı onların aradığı şey olabilirdi.

Ela cesurca öne çıktı ve kapıyı yavaşça açtı. İçeride, altın renkli bir ışık süzülüyordu. Kapının ardındaki dünya tamamen farklıydı; parlayan çiçekler, uçan küçük yaratıklar ve gökyüzünde rengârenk bir ışık oyunuyla süslenmiş bir cennet gibiydi. Mert, hayranlıkla, “Burası başka bir dünya!” diye bağırdı.

O anda karşılarına uzun boylu, zarif bir varlık çıktı. Yüzü gülümseme doluydu ve “Hoş geldiniz,” dedi. “Bu ormanın sırlarını çözen ilk insanlar sizsiniz. Burada barış ve mutluluk hüküm sürer. Ama unutmayın, bu sırrı dış dünyayla paylaşamazsınız.”

Ela, Mert ve Derin, hayretler içinde kalmışlardı. Geri döndüklerinde, ormandaki hiçbir şey eskisi gibi değildi. Ama bu sırrı sonsuza kadar kalplerinde saklamaya karar verdiler.