Aynadaki Gölge
Deniz’in yaşadığı korku dolu gece, bir aynanın içindeki karanlık bir gölgenin ürkütücü hikayesini anlatıyor. Ayna, içinde hapsolmuş bir varlığın sırrını saklarken, Deniz’in karşılaştığı bu ürpertici gölge, çocuklara korku ve gerilim dolu anlar yaşatıyor. Bu hikaye, korkunun bazen sadece bir yansıma olmadığını gösterir.
Bir zamanlar, ormanın kenarındaki eski bir evde yaşayan Deniz adında bir çocuk vardı. Deniz’in ailesi uzun yıllardır bu evde yaşıyordu, ancak evin içinde garip bir şey vardı: Eski, uzun bir ayna. Ayna, evin giriş salonunun köşesinde duruyordu ve herkes ona bakmaktan kaçınıyordu. Ayna hakkında köydeki yaşlılar, “O aynaya dikkat edin, içinde bir şey var,” derlerdi. Ancak Deniz bu tür hikayelere inanmazdı.
Bir akşam, ailesi evin dışındaki tarlalarda çalışmak için gitmişti ve Deniz evde yalnız kalmıştı. Yağmur çiseliyor, rüzgar ağaçları sallıyordu. Deniz, evdeki sessizlikten biraz rahatsız oldu ve odasına gitmeye karar verdi. Merdivenlerden çıkarken gözleri istemsizce salondaki o eski aynaya kaydı. Ayna, her zamanki gibi karanlıkta parlıyordu.
Deniz tam odasına doğru ilerleyecekken, aynanın içinden bir hareket hissetti. Korkuyla geri dönüp baktı. İlk başta hiçbir şey göremedi, ama dikkatlice baktığında, aynada kendi yansımasının yanında başka bir gölge belirdi. Bu gölge, Deniz’e çok benziyordu, ama yüzü bulanık ve karanlıktı. Deniz, gözlerine inanamıyordu. Kalbi hızla çarpmaya başladı ve korkudan olduğu yerde donakaldı.
Gölge, yavaşça Deniz’e doğru yaklaşmaya başladı. Aynadan dışarı çıkmak istermiş gibi bir hareket yaptı. Deniz, bu görüntü karşısında dehşete kapıldı ve hızla odasına koştu. Kapıyı hızla kapatıp arkasına yaslandı. Nefesi kesik kesikti, kalbi göğsünde gümbürdüyordu. Kapıyı kilitleyip yatağının altına saklandı.
Yatak altında saklanırken, evin içindeki sessizliği dinledi. Dakikalarca hiçbir ses gelmedi. Tam kendini biraz sakinleştirdiği anda, salonun içinden yankılanan hafif bir tıkırtı duydu. Birisi, ya da bir şey, merdivenleri çıkıyordu. Ayak sesleri yavaş ve ağırdı. Her adım, Deniz’in kalbini daha da hızlandırıyordu.
Ayak sesleri durdu. Deniz, nefesini tutmuş halde bekliyordu. Odanın kapısının önünde bir gölge belirdi. Gölge, kapının altından görülebiliyordu. Kapı kolu yavaşça dönmeye başladı. Deniz, korkudan neredeyse kıpırdayamıyordu.
Bir anda kapı açıldı ve karanlık oda tamamen sessizliğe gömüldü. Hiçbir şey hareket etmiyordu. Deniz, yavaşça yataktan çıkmaya cesaret etti. Odanın kapısı açık, ama koridor bomboştu. Ancak, aynadan çıkan gölgenin hala evin içinde olduğunu hissedebiliyordu. Deniz, tüm cesaretini toplayarak, ailesi gelene kadar sabaha kadar odasında bekledi.
Sabah olduğunda, ailesi eve döndü ve Deniz’in bu korkunç geceden bahsettiğini duyduklarında ona inanmadılar. Ancak o ayna, Deniz için bir daha asla aynı olmadı. Her ne zaman o aynaya baksa, içindeki karanlık gölgenin geri dönebileceğini biliyordu. Ve bir gün, o gölge geri dönmek için doğru zamanı bekliyor olacaktı.
