Tembel Ormanında Tatlı Bir Uyku

Bir zamanlar, Ayışığı Ormanı’nda yaşayan küçük bir tavşan vardı. Adı Pamuk’tu ve bu orman, her gece ay ışığıyla aydınlanır, her köşesi huzur dolu olurdu. Pamuk, gün boyu ormanda arkadaşlarıyla oynar, yaprakların arasında koşar ve çiçeklerden bal toplardı. Fakat geceler geldiğinde Pamuk uyumakta zorlanırdı. Ne kadar çok denese de gözlerini kapattığında bir türlü uyuyamaz, düşünceler zihninde dolanır dururdu.

Bir gece, Pamuk’un uykusuz olduğunu fark eden Ormanın Bilge Baykuşu ona seslendi: “Merhaba, küçük tavşan. Neden uyumuyorsun? Gece, en güzel rüyaları görme zamanıdır.” Pamuk, başını eğerek yanıtladı: “Ne kadar denesem de bir türlü uyuyamıyorum. Uykuya dalmakta zorlanıyorum.”

Bilge Baykuş, Pamuk’a tatlı bir gülümseme ile yaklaştı ve ona bir teklif sundu: “Sana Ayışığı Ormanı’nın en güzel sırrını göstereyim. Bu sır sayesinde her gece rahatça uyuyacaksın.” Pamuk merakla başını kaldırdı ve Baykuş’u takip etmeye başladı.

Baykuş, Pamuk’u ormanın en yüksek tepesine götürdü. Oradan ay ışığı tüm ormana parıl parıl dökülüyordu. Baykuş, kanatlarını açarak Pamuk’a seslendi: “Gözlerini kapat ve ay ışığının seni sardığını hayal et. Işığın seni hafifçe okşadığını, seni sıcak bir battaniye gibi sardığını düşün.” Pamuk, Baykuş’un söylediklerini dinledi ve gözlerini kapattı. Ay ışığının yumuşak parıltısını teninde hissedince, kendini bir bulutun üzerinde gibi hissetti.

O anda, Pamuk yavaşça derin bir uykuya dalmaya başladı. Zihnindeki tüm düşünceler uzaklaştı, yerini huzur dolu rüyalar aldı. Pamuk, rüyasında çiçeklerle dolu bir tarlada koşuyor, gökyüzünde yıldızlarla dans ediyordu.

Sabah olduğunda, Pamuk büyük bir gülümsemeyle uyandı. Artık nasıl uykuya dalacağını öğrenmişti. Her gece, ay ışığını hissetmek için gözlerini kapatır, kendini huzurlu rüyaların kollarına bırakırdı.