Gece Yolculuğu

Bir zamanlar, küçük bir kasabada yaşayan Elif adında bir kız vardı. Elif, yatmadan önce gökyüzündeki yıldızları izlemeyi çok severdi. Yıldızların parıltısı ona her zaman huzur verir ve hayal dünyasında büyülü bir yolculuğa çıkardı. Ancak o gece, Elif bir türlü uykuya dalamıyordu. Gözlerini kapatsa bile aklı hâlâ açık kalıyor, rüyaların tatlı dünyasına geçemiyordu.

Tam o sırada, odasına hafif bir esinti geldi ve Elif’in gözlerinin önünde bir kelebek belirdi. Kelebek, parlak kanatlarıyla havada süzülerek Elif’in başucuna kondu. Elif, şaşkınlıkla kelebeği izlerken kelebek yavaşça konuşmaya başladı: “Merhaba Elif! Ben Gece Kelebeği’yim. Seni huzurlu bir yolculuğa çıkaracağım. Gözlerini kapat ve hayal et; bu gece birlikte yıldızların arasında dolaşacağız.”

Elif, kelebeğin söylediklerine inandı ve gözlerini kapadı. Bir anda kendini büyülü bir gökyüzünde buldu. Kelebek, onun yanında uçuyor, Elif ise bulutların üstünde adım atıyordu. Gökyüzü o kadar geniş ve sakindi ki, Elif kendini adeta rüya gibi bir dünyada hissetti. Yıldızlar, sanki ona yol gösterir gibi parlıyor, her biri başka bir masalı anlatıyordu.

Yolculukları sırasında, Elif ve kelebek, Ay’ın yanında durup parlak ışığını izlediler. Kelebek, “Ay, gece boyunca hep burada kalır ve dünyayı ışığıyla aydınlatır. Tıpkı senin kalbinin gece ne kadar huzurla dolu olduğunu hatırlatır,” dedi. Elif, bu sözleri duyunca kalbinde bir sıcaklık hissetti ve uykuya dalmaya başladı.

Elif ve kelebek, yıldızların üzerinden geçerken, Elif’in içi tamamen rahatlamıştı. Gözleri hafifçe kapanıyor, gece boyunca sürecek tatlı bir uykuya doğru yol alıyordu. Kelebek, ona son bir ninni fısıldadı: “Yıldızlar parlar gökyüzünde, rüyalar gelir sessizce, tatlı bir uykuya dalar Elif, rüyalarla sarar gece.”

O gece Elif, yıldızların arasında dolaştığı, huzur dolu bir rüya gördü. Uyandığında ise kendini dinlenmiş ve mutlu hissediyordu. Artık Gece Kelebeği’nin ona her gece huzurlu bir uyku getireceğini biliyordu.