Rüzgarın Fısıldadığı Rüyalar
Elif, rüzgarın neden durduğunu keşfetmek için rüyalar alemine cesur bir yolculuk yapar. Bu huzur dolu uyku hikayesi, çocuklara rüyaların büyülü dünyasında huzur bulabileceklerini ve rüzgarın ninnileri eşliğinde tatlı bir uykuya dalmanın ne kadar güzel olduğunu anlatır.
Bir zamanlar, rüzgarların dans ettiği büyük bir vadide, küçük bir köy vardı. Bu köyde yaşayan herkes, rüzgarın fısıldadığı tatlı ninnilerle uyumayı çok severdi. Rüzgar her gece köyün etrafında dolaşır, yaprakları hışırdatır ve hafif bir melodi ile herkesi huzurlu rüyalara taşırdı. Ancak bir gece, rüzgar aniden durdu. Köydeki herkes şaşkınlıkla ne olduğunu merak etmeye başladı, çünkü bu gece rüzgarın fısıltıları olmadan uyumak zordu.
Küçük Elif, rüzgarın durduğunu fark eden ilk kişi oldu. Yatarken her zaman rüzgarın ninnilerini dinlerdi, ama bu gece her şey sessizdi. Elif, “Rüzgar nereye gitmiş olabilir?” diye düşündü. Hemen yataktan kalktı, penceresini açtı ve gökyüzüne baktı. Rüzgarın fısıldadığı vadideki ağaçlar, sessizce durmuştu. Elif, rüzgarı geri getirmek için bir şeyler yapmaya karar verdi.
Ertesi sabah, Elif köydeki bilge yaşlı kadına gitti. “Rüzgar durdu, ne yapmalıyız?” diye sordu. Yaşlı kadın gülümsedi ve “Rüzgar, bazen dinlenmeye ihtiyaç duyar. Ama rüyalar alemine giden bir kapı var. O kapıyı bulursan, rüzgarı geri getirebilirsin,” dedi.
Elif, yaşlı kadının sözlerinden cesaret alarak rüyalar alemine gitmeye karar verdi. Rüyalar alemi, köyün arkasındaki büyük tepenin ötesinde, yıldızlarla dolu bir gökyüzünün altında saklanıyordu. Elif, cesaretini toplayıp yola çıktı. Tepenin zirvesine vardığında, gökyüzünde parlayan yıldızlar ona bir yol gösterdi. Yıldızların oluşturduğu bu yolda, rüzgarın melodisini duyabileceği rüyalar kapısı bulunuyordu.
Elif kapıya vardığında, hafif bir rüzgar esmeye başladı. Kapıyı açar açmaz kendini bulutların üstünde, parlak bir gökyüzünün altında buldu. Bu, rüzgarların dinlendiği yerdi. Rüzgarın melodisini duydu ve rüzgara fısıldadı: “Köyüm seni özledi. Tatlı ninnilerin olmadan uyuyamıyoruz.” Rüzgar, Elif’in sözlerine kulak verdi ve hafifçe esti. “Sizler için geri döneceğim,” diye cevap verdi.
Elif, rüzgarın sözleriyle mutlu oldu ve yavaşça gözlerini kapattı. Rüzgar, onu nazikçe alıp köyüne geri götürdü. O gece, rüzgar yeniden köydeki herkesin penceresine tatlı melodilerle fısıldadı. Elif yatağına uzandı, gözlerini kapadı ve rüzgarın ninnisi eşliğinde huzurla uykuya daldı. O günden sonra, rüzgar köyü hiç terk etmedi ve herkes en tatlı rüyaları görmeye devam etti.
