Elma Ağacının Gölgesinde
Bu aile hikayesi, eski bir elma ağacının gölgesinde bir araya gelen bir ailenin değerli anılarını anlatıyor. Emir, ailesinin bu ağaca olan sevgisini ve bağlılığını keşfederken, aile bağlarının kıymetini daha iyi anlıyor. Çocuklara sevgi, dayanışma ve köklere bağlılık gibi değerleri öğreten bu hikaye, sıcak bir aile anlatısı sunuyor.
Bir zamanlar, küçük bir köyde, birbirine çok bağlı bir aile yaşardı. Bu ailenin babası Hasan Amca, annesi Zeynep Teyze ve küçük oğulları Emir’di. Hasan Amca, köydeki en yaşlı ve en büyük elma ağacını dikmişti. Bu elma ağacı, baharın gelişini müjdeler gibi çiçek açar, yazın serin gölgesiyle herkesi ferahlatır, sonbaharda ise tatlı meyvelerini verirken aileyi bir araya toplardı.
Her yıl hasat zamanı geldiğinde, aile elma ağacının altında buluşur, elma toplar ve ağacın gölgesinde hikayeler anlatırlardı. Bu yıl ise Hasan Amca biraz yaşlandığından, işleri yapmakta zorlanıyordu. Emir, babasının halini görünce içten bir karar verdi: Bu yıl hasadı babaannesi ve ailesiyle birlikte kendisi yapacaktı. Zeynep Teyze ve Emir, elma ağacının altında toplanarak hasada başladılar. Ağaç, dolgun meyveleriyle adeta bir şölen havası yaratıyordu.
Emir, çalışırken dedesinin ona öğrettiği gibi dallara nazikçe dokunarak elmalarını topladı. Çalışırken annesi ona, “Bu ağaç, sadece meyve vermekle kalmaz; bizi bir arada tutar, bizlere geçmişimizi ve köklerimizi hatırlatır,” dedi. Bu sözler Emir’in kalbinde bir iz bıraktı.
Akşam olduğunda, Hasan Amca gölgesine oturduğu ağacın altında toplanan aileye sevgi dolu gözlerle baktı. Emir, dedesine dönüp, “Bu ağaç sayesinde hep birlikteyiz. Senin bize bıraktığın en güzel miras bu elma ağacı,” dedi.
O günden sonra her hasat zamanı, ailenin bir araya gelme vakti oldu. Elma ağacı, yalnızca meyve değil, aynı zamanda aile için bir bağ, huzur ve mutluluk kaynağı olmaya devam etti.
