Ayışığı Ormanı ve Uykulu Tavşan

Bir zamanlar, Ayışığı Ormanı adı verilen büyülü bir yerde, küçük bir tavşan yaşardı. Bu tavşanın adı Maviş’ti. Maviş, gün boyunca ormanda koşturur, çiçeklerin arasından zıplar, yaprakların altında uyuklardı. Fakat bir sorun vardı: Maviş geceleri uyumakta zorlanırdı. Ne kadar yorgun olursa olsun, ay ışığı ormanı aydınlattığında, gözleri bir türlü kapanmazdı.

Bir gece, Maviş yine yatağına uzanmış, ay ışığının parıltısını izliyordu. Uyumaya çalıştı ama uyuyamadı. O sırada, ormanın derinliklerinden tatlı bir müzik sesi gelmeye başladı. Merakla yataktan fırlayan Maviş, müziğin nereden geldiğini bulmak için ormanın içine doğru ilerledi. Ay ışığı, ağaçların dallarından süzülerek yolunu aydınlatıyordu.

Maviş, müziği takip ederken karşısına parlak tüylü, yaşlı bir baykuş çıktı. Baykuş, ormanın en bilge hayvanıydı ve her gece, ormandaki hayvanlara sakinleştirici bir şarkı söylerdi. Baykuş Maviş’e bakarak gülümsedi ve “Neden bu saatte uyumuyorsun, küçük tavşan?” diye sordu.

Maviş utanarak başını eğdi. “Ne kadar denesem de bir türlü uyuyamıyorum. Ay ışığı o kadar güzel ki, gözlerim kapanmıyor,” dedi. Baykuş, kanatlarını yavaşça çırparak, “O zaman sana bir sır vereyim. Herkesin uyumasını sağlayan, büyülü bir uyku melodisi var. Bu melodi kalbine dokunur ve seni tatlı bir rüyaya götürür,” dedi.

Baykuş, Maviş’in yanına oturdu ve yumuşak, sakin bir melodi söylemeye başladı. Şarkının melodisi ormanın her köşesine yayıldı. Maviş, baykuşun şarkısını dinlerken göz kapaklarının ağırlaştığını hissetti. Yavaşça, uykunun sıcak kollarına teslim oldu. Maviş, o gece uzun zamandır aradığı huzurlu uykuyu buldu. Rüyasında çiçeklerin arasından koşuyor, nehirlerde yüzüyor ve ay ışığının altında dans ediyordu.

Sabah olduğunda, Maviş güne dinlenmiş ve mutlu bir şekilde uyandı. Artık ne zaman uykuya dalamasa, baykuşun şarkısını hatırlayacak ve huzurlu bir uykuya dalacaktı.