Sevgi Bahçesi

Bir zamanlar, küçük bir kasabanın kenarında, renkli çiçeklerle dolu bir bahçe vardı. Bu bahçe, kasabanın en yaşlı ve bilge insanı olan Hatice Teyze’ye aitti. Herkes Hatice Teyze’nin bahçesini çok severdi, çünkü bu bahçenin çiçekleri başka hiçbir yerde yetişmeyen bir güzellikteydi. Kasaba halkı, bu çiçeklerin sadece Hatice Teyze’nin sevgisiyle büyüdüğüne inanırdı.

Bir gün, kasabaya yeni taşınan küçük Ayşe, Hatice Teyze’nin bahçesini görmeye gitti. Bahçeye adım atar atmaz, rengarenk çiçekler onu karşıladı. Hatice Teyze, ona gülümseyerek, “Sevgiyle büyütülen her şey güzelleşir, Ayşe,” dedi. Ayşe, bu sözlerin ne anlama geldiğini merak etti. Çiçeklerin neden bu kadar özel olduğunu sorduğunda, Hatice Teyze ona sırrını anlattı: “Her gün bu çiçeklerle konuşur, onları sever ve onlara şefkat gösteririm. Sevgi, onları büyüten en güçlü şeydir.”

Ayşe, o günden sonra Hatice Teyze’ye yardım etmeye karar verdi. Her sabah birlikte bahçeye gider, çiçekleri sular ve onlarla konuşurlardı. Zamanla Ayşe, sevginin ne kadar güçlü olduğunu anlamaya başladı. Bahçedeki her çiçek, Hatice Teyze ve Ayşe’nin sevgisiyle daha da güzelleşiyordu.

Bir gün, kasabada büyük bir fırtına çıktı ve bahçedeki birçok çiçek zarar gördü. Ayşe çok üzülmüştü, ama Hatice Teyze ona, “Merak etme, sevgimizle onları yeniden canlandırabiliriz,” dedi. O andan itibaren, ikisi birlikte çalışarak zarar gören çiçekleri iyileştirdi. Fırtınadan sonra çiçekler, eskisinden daha güçlü ve daha parlak bir şekilde yeniden açtı.

Hatice Teyze, Ayşe’ye bakarak, “Gördün mü? Sevgi, her şeyi iyileştirir,” dedi. O günden sonra Ayşe, sevginin sadece çiçekleri değil, insanları da güzelleştirdiğini ve güçlendirdiğini öğrendi. Kasaba halkı, Hatice Teyze ve Ayşe’nin bahçesini ziyaret ederken, bu bahçenin sadece çiçeklerin değil, sevginin gücüyle büyüdüğünü bilirdi.