Eski Saat Kulesinin Sırrı

Küçük bir kasabada, eski ve terk edilmiş bir saat kulesi vardı. Kasaba halkı, her gece tam 12’de saat kulesinden tuhaf bir ses duyduklarını söylerdi. Saatler, yıllardır hiç durmadan çalardı. Ancak kimse kulenin içine girmeye cesaret edemezdi. Bu gizemli sesler, kasabanın çocukları arasında korku ve merak uyandırıyordu.

13 yaşındaki Ayça, gizemi çözmeye kararlıydı. Bir gece, sırt çantasını hazırlayıp el feneriyle birlikte saat kulesine gitmeye karar verdi. Arkadaşı Kerem de ona eşlik etmek istedi. İkili, gece yarısı sessizce kuleye girdiklerinde içeriye ince bir toz tabakası serilmiş olduğunu fark etti. Her adım attıklarında, ahşap basamaklar gıcırdıyor ve yankılanıyordu.

Kulenin tepesine doğru çıktıklarında, eski bir kapı buldular. Kapının üzerine kazınmış eski bir yazı vardı: “Geçmiş, sırları taşır.” Bu yazının anlamını çözmeye çalışırken kapıyı ittiler ve odanın içinde eski bir saat mekanizması gördüler. Ancak bu saatin bir tarafında, metal bir kutu dikkatlerini çekti.

Ayça kutuyu açtığında içinde bir günlük buldu. Günlükte kulenin eski bekçisinin yazdığı notlar vardı. Bekçi, kulenin saati her gece 12’de çalarak kasabanın huzurunu koruyacak bir sırrı içerdiğini yazmıştı. Eğer bir gün saat çalışmazsa, bu sır açığa çıkacaktı. Ayça ve Kerem, saatin bir parçasının eksik olduğunu fark etti. Ayça, “Belki de bu eksik parça, saatin çalmasını durduruyordur,” diye düşündü.

Çocuklar eksik parçayı yerine taktıklarında saat çalışmaya devam etti, ancak artık gece 12’de ses çıkarmıyordu. Ayça ve Kerem, kulenin sırrını kasaba halkına anlatmadan önce, eski bekçinin kasabaya miras bıraktığı huzurun simgesi olduğunu anladılar. O andan itibaren, saat kulesi kasabanın eski huzurunu koruyan bir simge olarak yeniden çalmaya devam etti.