Uykucu Bulut ve Ayışığı
"Uykucu Bulut ve Ayışığı" adlı bu hikaye, bulutlar ve Ay arasındaki dostluğu anlatıyor. Yalnız hisseden Ay’a Uykucu Bulut’un gösterdiği sevgi, gökyüzünü aydınlatan bir dostlukla sonuçlanıyor. Hikaye, çocuklara paylaşmanın ve dostluğun önemini öğreterek huzurlu bir uykuya davet ediyor.
Bir zamanlar gökyüzünde, Uykucu adında bir bulut yaşarmış. Uykucu Bulut, adından da anlaşılacağı gibi, gün boyunca gökyüzünde süzülüp tatlı tatlı uyuklarmış. Diğer bulutlar hep hareketli ve enerjik olurken, Uykucu Bulut her fırsatta şekerleme yapmayı severmiş. Ama Uykucu’nun en çok sevdiği şey, geceleri ayışığı altında uyumakmış.
Her gece gökyüzü karardığında, Uykucu Bulut en yumuşak ve rahat yerine doğru sürüklenir, Ay’ın parlak ışığıyla sarılıp derin bir uykuya dalarmış. Uykusu o kadar derin olurmuş ki bazen sabahları uyanmayı bile unutup gökyüzünde dolaşan kuşların kanatlarına hafifçe dokunurmuş.
Bir gece, Uykucu Bulut yine Ay’ın parlak ışığı altında derin bir uykuya dalmış. Ancak bu sefer bir şey farklıymış. Gökyüzündeki diğer bulutlar fısıldaşıyormuş. Ay da biraz daha solgun görünüyormuş. Uykucu, fısıldayan sesleri duyduğunda uyandı ve diğer bulutlara seslendi: “Neler oluyor? Neden herkes endişeli?”
Bir bulut yavaşça ona yaklaştı ve şöyle dedi: “Uykucu, bu gece Ay kendini yalnız hissediyor. Her gece bize ışığını verir ama kimse onunla konuşmuyor. Hepimiz o kadar meşgulüz ki onun yalnızlığını fark etmemişiz.”
Uykucu Bulut, Ay’a baktığında onun biraz üzgün olduğunu fark etti. Ay, her gece gökyüzünü aydınlatmasına rağmen, kimseyle dost olamamıştı. Uykucu Bulut’un içi sevgiyle doldu ve hemen Ay’ın yanına süzüldü.
“Ay, seni çok seviyoruz. Her gece senin ışığında uyuyoruz, ama seni ihmal ettiğimiz için üzgünüm,” dedi Uykucu Bulut. “Bundan sonra seninle daha çok konuşacağız.”
Ay, Uykucu’nun bu sıcak sözleriyle gülümsedi. O günden sonra her gece Uykucu Bulut, Ay’a güzel hikayeler anlatmaya başladı. Hikayeler, gökyüzünde esen rüzgarların melodisine karışıp yıldızlara ulaşıyordu.
Ay, artık yalnız değildi. Uykucu Bulut ve diğer bulutlar her gece onunla konuşur, ona dostluk ederlerdi. Ay da en parlak ışığıyla gökyüzünü aydınlatmaya devam etti.
Uykucu Bulut her gece rahat bir uykuya dalarken artık Ay’ın yüzünde hep bir gülümseme vardı. Çünkü gerçek dostlar, her zaman birbirlerinin yanında olurlar. Ve bu gökyüzünde, Ay ve Uykucu Bulut’un dostluğu, her geceyi biraz daha parlak ve huzurlu hale getirmişti.
