Güneş Tanrısı ve Rüzgarın Kızı

Bir zamanlar, göklerin ve denizlerin ötesinde, dünyanın her köşesini aydınlatan güçlü Güneş Tanrısı Helion yaşarmış. Helion, her sabah altın arabasına biner ve gökyüzünde parıldayarak dünyayı aydınlatırmış. Onun ışığı, hem insanlara hem de doğaya yaşam verirmiş. Ancak Güneş Tanrısı, tüm görkemi ve gücüne rağmen, kalbinde büyük bir yalnızlık hissedermiş. Zamanla bu yalnızlık, onun ruhunu karanlık bir bulut gibi sarmış.

Bir gün, Helion gökyüzünde yolculuk ederken, rüzgarların tatlı bir fısıltı ile şarkı söylediğini duymuş. Bu sesler ona hem tanıdık hem de huzur verici gelmiş. Aşağıya baktığında, rüzgarın hafifçe dalgalandırdığı bir gölün kıyısında, güzel bir kadının dans ettiğini görmüş. Kadının adı Aera‘ymış; o, rüzgarın tanrısı Boreas‘ın kızıymış. Aera, hafif adımlarıyla çimenler üzerinde süzülürken, rüzgar onunla birlikte dans eder, saçlarını ve elbiselerini dalgalandırırmış.

Helion, Aera’nın güzelliğinden ve özgür ruhundan çok etkilenmiş. Onunla tanışmak için arabasını gökyüzünden aşağı indirmiş. Aera, Güneş Tanrısı’nı karşısında görünce biraz ürkmüş ama onun sıcak gülümsemesi ve ışıldayan varlığı karşısında rahatlamış. Helion, Aera’ya şöyle demiş:

“Senin dansını izlemek bana huzur verdi, Aera. Uzun zamandır kendimi yalnız hissediyordum. Seninle konuşmak, ışığımı paylaştığım dünyaya yeni bir anlam katabilir mi?”

Aera, rüzgarın tatlı fısıltılarıyla konuşmuş: “Ben de rüzgarın özgürlüğünü severim ama bazen o kadar çok savruluyorum ki nereye ait olduğumu unuturum. Senin ışığın, bana yön gösterebilir mi?”

Bu konuşmadan sonra Helion ve Aera, her gün gökyüzünde birlikte dans etmeye başlamışlar. Helion, altın ışıklarını Aera’nın peşinden rüzgar gibi savurur, Aera ise her sabah rüzgarıyla onun yolunu açarmış. Ancak, onların aşkı ne kadar güçlü olursa olsun, aralarında büyük bir engel varmış: Helion’un ışığı dünyayı aydınlatmak için her gün gökyüzünde kalmalıymış, Aera ise rüzgar olduğu için sürekli yer değiştirmek zorundaymış.

Bunun üzerine Zeus, onların aşkını görmüş ve bir çözüm bulmaya karar vermiş. Güneş Tanrısı Helion ve Rüzgarın Kızı Aera, her yıl sadece bir gün, en uzun gün olan yaz gündönümünde, tam öğle vaktinde buluşabilirlerdi. O gün, güneşin ışığı en güçlü ve rüzgarlar en nazik olurmuş. Böylece Helion ve Aera’nın aşkı, her yıl sadece bir anlık süreyle birleşse de sonsuza dek devam etmiş.

O günden sonra, her yıl yazın en uzun günü geldiğinde, gökyüzü olağanüstü bir ışıkla parlar ve rüzgarlar tatlı bir melodiyle esermiş. İnsanlar, bu günün Güneş Tanrısı ile Rüzgarın Kızı’nın buluşma günü olduğunu bilirmiş.