Gece Yarısı Çığlığı

Bir zamanlar, küçük bir köyün yakınında, herkesin korktuğu bir dağ vardı. Köylüler bu dağa “Çığlık Dağı” derdi çünkü gece olunca dağın zirvesinden duyulan garip çığlık sesleri köyün içine kadar ulaşırdı. Bu sesler, köyde yaşayanların uykularını kaçırır, onları korkuturdu.

Bir gece, cesur bir genç olan Arda, bu çığlıkların kaynağını bulmaya karar verdi. Arkadaşları ona “Oraya gitme, çok tehlikeli!” diye uyarıda bulundular ama Arda, cesaretini toplayarak gece yarısı dağa doğru yola çıktı. Elinde bir fener ve kalbinde kararlılık vardı.

Dağın eteklerine geldiğinde, soğuk rüzgar yüzüne çarptı ve çığlık sesleri daha da belirginleşti. Arda, sesin geldiği yöne doğru yürüdü. Ormanın derinliklerinde, ağaçların arasında ilerlerken, birden aniden karşısında bir gölge belirdi. Gölge, insan biçimindeydi ama gözleri karanlıkta parlıyordu.

“Kim var orada?” diye sordu Arda, sesi titreyerek. Gölgeden korkutucu bir ses yükseldi: “Beni unutma, seni bekliyorum.” Arda, korkusuna yenik düşmeden geri dönmeye çalıştı ama ayağı bir kayaya takıldı ve yere düştü. Gölge hızla ona yaklaştı ve Arda, korkuyla gözlerini kapadı.

Bir an sonra, gözlerini açtığında gölge kaybolmuştu ama etrafında hala çığlık sesleri yankılanıyordu. Arda, kalbini dinleyerek sessizleşmeyi denedi. İçindeki korkunun üstesinden gelmeye çalışarak, çığlıkların aslında rüzgarın ağaçlarla oynaması olduğunu fark etti. Dağ, onun korkularıyla oynuyordu.

Arda, cesaretini toplayarak dağın zirvesine kadar çıktı. Orada, karanlık gökyüzünün altında, yıldızların parladığını gördü. Çığlıkların aslında rüzgarın ve dağın gizemli melodisi olduğunu anladı. Artık korkularını yenmişti.

Köye döndüğünde, yaşadığı bu macerayı anlatmak için sabırsızlanıyordu. Arkadaşları, çığlıkların kaynağının onun cesareti olduğunu öğrendiler. Artık Çığlık Dağı, onların korkularını aşmaları için bir yer haline gelmişti.